Antypolskie oblicze Czesława Miłosza - Jan Majda
Książki Domu Wydawniczego "Ostoja" » Varia
rok wydania 2005
format A5
str. 135
Wydawca: Dom Wydawniczy ''Ostoja''
ISBN 83-88020-33-1
Zmarły w sierpniu 2004 r. Czesław Miłosz zaczął swoją karierę „autorytetu moralnego” jako lewicujący poeta i stalinowski dyplomata, a zakończył jako obrońca homoseksualnego stylu życia. W swojej poezji i wypowiedziach z pogardą i wrogością odnosił się do polskiej tradycji oraz Kościoła katolickiego, o czym przypomina w swojej książce Jan Majda, historyk literatury i emerytowany pracownik UJ. Autor przytacza wiele fragmentów z twórczości noblisty, który w Rodzinnej Europie napisał: „Gdyby dano mi sposób, wysadziłbym ten kraj w powietrze”. Książkę uzupełniają listy czytelników „Naszego Dzienika”, protestujących przeciwko pochowaniu Miłosza w kościele Na Skałce.
Słowo wstępne
My Polacy bardzo cenimy sobie twórczość naszych pisarzy zarówno za ich talent literacki, a szczególnie za budowanie naszych wartości narodowych i duchowych sił — zwłaszcza w okresach, gdy naród przeżywał tragedie, jak to było podczas rozbiorów czy okupacji hitlerowskiej. Toteż ich dzieła były wtedy i są również teraz podstawą do budowania wartości moralnych i patriotycznych u młodzieży w szkołach oraz u czytelników dorosłych.
Niestety, nie posiada dla nas tych walorów patriotycznych twórczość Czesława Miłosza, który był z pochodzenia Litwinem, a do polskości już od młodych lat rozwijała się w nim duża awersja, która od roku 1951, gdy zerwał stosunki z naszym krajem i został na emigracji — przerodziła się w nienawiść do Polski. Toteż zaczął wtedy w swoich utworach obelżywie często dyskwalifikować nasz kraj oraz wszystkie nasze główne narodowe wartości. Przede wszystkim oczerniał Polaków i ich różne grupy społeczne, nasz patriotyzm, język, polski katolicyzm, naszą literaturę i wiele jeszcze innych cennych składników polskości.
W mojej tutaj publikacji wymieniam konkretne jego paszkwilanckie wypowiedzi na temat naszej kultury. A czynię to dlatego, że często w naszej historii musieliśmy bronią walczyć z najazdami wrogów, którzy chcieli nas zniszczyć. Miłosz niszczył Polskę słowami w swoich utworach, marzył nawet, żeby ją wysadzić w powietrze, czy przyłączyć do Związku Radzieckiego. Słowami walczył Miłosz z polskością w swojej twórczości, toteż i ja słowami bronię polskości i potępiam jego złośliwe obelgi rzucane na nasz kraj. Bronię więc naszego kraju, bo jak często podkreślam: Polska jest po Bogu moją drugą świętością.
Podobnie jak ja, również kilkunastu polskich naukowców, publicystów i pisarzy skrytykowało w publikacjach nienawistny stosunek tego noblisty do naszego kraju i naszej kultury, podaję tutaj ich wypowiedzi o tym nobliście. Natomiast, gdy parę miesięcy temu wyprani z narodowej godności apologeci Miłosza postanowili złożyć jego szczątki wśród naszych wybitnych patriotów w Panteonie Narodowym na Skałce w Krakowie — to tysiące zdrowych narodowo Polaków w kraju i za granicą słusznie protestowało przeciw umieszczaniu w tym Panteonie tego noblisty. Część tylko tych protestów zamieszczam tu w końcowym rozdziale. Niestety, dla świeckich i kościelnych urzędasów i bezmyślnych klakierów Miłosza nie liczyła się antypolska postawa tego poety, wystarczyło im, że był laureatem Nagrody Nobla — to administracyjną siłą umieścili go w Narodowym Panteonie na Skałce wbrew woli opinii społecznej.
Niniejsze opracowanie po raz pierwszy opublikowane zostało w 2002 roku jako jeden z rozdziałów książki pt. Wisława Szymborska, Karol Wojtyła, Czesław Miłosz. Wydanie obecne opatrzone zostało nowym tytułem i uzupełnione o suplement.
Jan Majda
Nota o autorze
Jan Majda jest pracownikiem naukowym Instytutu Polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z zawodu jest historykiem literatury i metodykiem kształcącym przyszłych nauczycieli języka polskiego.
Dominującą tematyką naukowych książek Jana Majdy jest rola Tatr i regionu podhalańskiego w kulturze narodowej, dlatego w jego pracach przeważają takie zagadnienia, jak: środowisko literackie Zakopanego, motywy góralskie w literaturze, tatrzański mesjanizm, kultura górali. Tym tematom poświęcone są jego publikacje: Zakopiańskie centrum polszczyzny (1975), Góralszczyzna w twórczości Stanisława Witkiewicza (1979), Literatura o Tatrach i Zakopanem (1981), Tatrzańskim szlakiem literatury (1982, 1987), Młodopolskie Tatry literackie (1989, 1999), Góralszczyzna i Tatry w twórczości Stanisława Witkiewicza (1998), Wisława Szymborska, Karol Wojtyła, Czesław Miłosz (2002), Krakowska komedia (2003) i inne.
W dziedzinie dydaktyki Jan Majda jest współautorem i redaktorem cieszącego się dużym uznaniem podręcznika Okresy literackie (1982 i nast.) oraz autorem 140 naukowych rozpraw i artykułów publicystycznych.”