Polacy w orężnej walce z Niemcami o wolność i niepodległość w latach 1914-1921 - Edward Węgierski

rok wydania 2012
format A5
str. 163
Wydawca: Dom Wydawniczy ''Ostoja''
ISBN 978-83-60048-68-9

(Ze wstępu)
W niniejszej pracy znajdzie czytelnik w formie popularnej opis formowania wojskowych oddziałów polskich do walki orężnej z Niemcami w latach 1914–1921 — z głównym naszym wrogiem do zjednoczenia narodowego i odzyskania niepodległości. Chcę przypomnieć fakty dawniej, bardziej znane, a dziś zapomniane, że mimo olbrzymich ofiar krwi złożonych przez naród polski w I wojnie światowej, którego blisko 2 miliony synów zmuszonych było walczyć w trzech zaborczych armiach przeciwko sobie. Polacy nie zawahali się, gdy tylko zaistniała możliwość tworzenia własnego, polskiego wojska w różnych warunkach i miejscach, do walki z Niemcami. Jak było to trudne i skomplikowane, przekonać się będzie można w trakcie czytania. Przeszkody mnożyły się na każdym kroku: na ziemiach polskich, w Europie, Amerykach czy Azji. Zdarzało się, że sformowanym już oddziałom i gotowym do walki, niedanym było zmierzyć się z wrogiem.
Ten skromny szkic powinien uświadomić czytelnikowi, jak potężne były wpływy Niemieckie w Europie i na świecie. Na ich korzyść chciały rozegrać sprawę polską masoneria i Żydzi, przed, w czasie i po zakończeniu I wojny światowej. Jak wprost nadludzkich wysiłków trzeba było użyć ze strony Ruchu Narodowego i jego przywódcy Romana Dmowskiego, by jak najkorzystniej rozwiązać kwestię polską.
Zbrojny wysiłek antyniemiecki Polaków w latach 1914–1921, uwzględniając trudności ze wszystkich możliwych stron, nie był mały. Utworzenie dużej armii polskiej, jaką była Armia Błękitna i jej udział w walce z Niemcami, dawał nam prawo do udziału w konferencji pokojowej, jako pełnoprawnemu uczestnikowi wojny światowej po stronie państw Ententy. Wyżej wymieniona armia — najsilniejsza wówczas grupa wojsk polskich, najlepiej uzbrojona i wyposażona, rozstrzygnęła później walkę z wojskami ukraińskimi o Małopolskę Wschodnią na naszą korzyść i przyczyniła się walnie do powstrzymania bolszewickiej nawały w 1920 roku, co było już w tym czasie czynem zbrojnym w ramach całej zjednoczonej już armii polskiej. Inne czyny zbrojne jak Powstanie Wielkopolskie czy trzy Powstania Śląskie, były bardzo ważnym wkładem, lokalnie decydującym. [...]
Kraków, kwiecień 2012
Edward Węgierski

Spis treści
Wstęp
I. W mundurze rosyjskim (1914)
II. Legion Bajoński (1914–1915)
III. Legion Puławski (1914–1915)
IV. Brygada i Dywizja Strzelców Polskich (1915–1917)
V. Korpusy Polskie na Wschodzie (1917–1918)
VI. Armia Błękitna (1917–1918)
VII. Powstanie Wielkopolskie (1918–1919)
VIII. Powstania Śląskie (1919–1921)
Zakończenie
Literatura
Spis członków Ligi Narodowej, wymienionychw niniejszym szkicu
Wykaz skrótów