Głośmy Ewangelię Życia - antologia wypowiedzi

Wyd. Sióstr Loretanek
Rok wydania: 1997
str. 274,
format A5,
ISBN: 83-86851-03-1

  Rok 1996 jest najbardziej dramatycznym czasem pod względem zmagań o prawną ochronę dziecka poczętego. W czasie poszczególnych głosowań nad przyjęciem ustawy odprawiane są Msze św., organizowane marsze opowiadające się za obroną życia. Duże znaczenie dla powodzenia akcji ma poparcie ze strony Kościoła.
   Polski parlament 30 sierpnia 1996 roku przyjmuje ustawę, która legalizuje tzw. aborcję z przyczyn społecznych, czyli zabójstwo dziecka w łonie matki na żądanie. Jednocześnie wprowadza ona obowiązkową edukację seksualną w szkole oraz dotacje do antykoncepcji. Wszystko to z budżetu państwa, czyli z kieszeni podatników. - W rozumieniu ustawy dziecko jest większym zagrożeniem niż rak, choroby serca, cukrzyca, żółtaczka i wiele innych chorób, na których leczenie państwo nie daje takiego wsparcia – mówi z rozgoryczeniem senator Barbara Łękawa na posiedzeniu Senatu 3 października 1996 roku.
   Swoje wielkie ubolewanie z powodu przyjęcia ustawy wyraża Ojciec Święty Jan Paweł II. Wypowiada wówczas słowa, które rok później powtórzy na kaliskiej ziemi: „Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości”.
   Ustawa przechodzi pod obrady Senatu. W dniu głosowania liczba nadesłanych protestów przekracza 2 miliony.