Organizacje tajne w walce z Kościołem - Witold Sawicki

rok wydania 2004
format A5
str. 153
Wydawca: Dom Wydawniczy ''Ostoja''
ISBN 83-88020-39-0

Autor przedstawia w swojej pracy obszerny opis działań tajnego Antykościoła. Przytacza szereg przykładów, w jaki sposób działa, werbuje swoich członków i posługuje się niejednokrotnie nieświadomymi niczego katolikami do osiągania swoich celów. 

Spis treści

Wprowadzenie
Kompletna wiedza o Antykościele

Wstęp

Rozdział I
Pojęcie podziemnego Antykościoła. Terminologia

Rozdział II
Istnienie tajnych organizacji wrogich Kościołowi (podziemnego Antykościoła).
Źródła ich poznania

Rozdział III
Istota tajnych organizacji wrogich Kościołowi. Ich cele. Ich ideologia wspólna

1. Istota tajnego Antykościoła
2. Cel i cele
3. Ideologia
    A. Racjonalizm i materializm
    B. Gnoza i kabała
    C. Satanizm
    D. „Spór” o Wielkiego Budowniczego

Rozdział IV
Organizacja tajnego Antykościoła

Wprowadzenie
1. Masoneria
    A. Uwagi ogólne
    B. Wielkie Loże i Wielkie Wschody
    C. „Zakony” masońskie
    D. Obrządek Szkocki Dawny i Uznany
    E. Ujawnione centralne organizacje masońskie
    F. Centrala masonerii
    G. Masoneria anglosaska i masoneria francuska
    H. Organizacja masonerii polskiej
    I. Niektóre obrzędy i znaki masońskie
    J. Kobiety w masonerii
    K. Masoneria okultystyczna w świecie i w Polsce
2. Szczyty tajnego Antykościoła
3. Organizacje pomocnicze tajnego Antykościoła
    1. Stowarzyszenia „uniwersalne” (Fraternitees, Odd Fellows, Rotary Cluby i in.)
    2. Stowarzyszenia wychowawcze (np. YMCA, YWCA i in.)
    3. Sekty
        A. Mariawici
        B. Starokatolicy
        C. Kościół Narodowy
        D. Badacze Pisma Św. (Świadkowie Jehowy)
    4. Organizacje penetracyjne
        A. Instytut Mesjanistyczny
        B. Metoda powstawania grupy penetracyjnej (przykład)
    5. Okultyści, spirytyści itp.
        Próby penetracji ideowej w Kościele

Rozdział V
Metody działania tajnego Antykościoła

I. Działalność zewnętrzna tajnego Antykościoła
   1. Usypianie czujności
   2. Penetracja
       A. Instrukcje dla Obrządku Szkockiego Dawnego i Uznanego (Oswald Wirth)
       B. Instrukcja Karbonariuszy (Wysoka Wenta)
       C. Właściwe znaczenie ugodowych gestów masonerii
       D. Pozorne nawrócenia
       E. Ujemne skutki penetracji
       F. Penetracja do poszczególnych dziedzin życia katolickiego
           a) Nauka katolicka
           b) Literatura katolicka
           c) Sztuki plastyczne
   3. Akcja bezpośrednia tajnego Antykościoła
       A. Uderzenie bezpośrednie z zewnątrz
       B. Dywersja
       C. Opanowanie społeczeństwa

II. Działalność wewnętrzna tajnego Antykościoła

Rozdział VI
Apostolstwo i przeciwdziałanie

1. Ogólne zasady
2. Zarys planu

Zakończenie
Tablica I. Schemat organizacji masonerii „szkockiej”
Tablica II. Schemat organizacji Antykościoła

Bibliografia

Wprowadzenie

Kompletna wiedza o Antykościele

Często z rezerwą podchodzę do publikacji, które starają się przybliżyć czytelnikowi zagadnienia związane z pochodzeniem i działalnością tajnych organizacji — zwanych od stuleci masonerią. Zazwyczaj dlatego, że kolejni autorzy nie wnoszą do nauki o masonerii niczego nowego, nie odkrywają kolejnych masońskich tajemnic, powtarzając jedynie to, o czym wszyscy zainteresowani doskonale wiedzą.

Książka, do której postaram się Państwa zachęcić jest inna i szczególna, tak samo, jak szczególny i wyjątkowy jest jej autor. Był harcerzem, narodowcem, przykładnym i zawsze wiernym katolikiem, rzetelnym naukowcem; jednym słowem był autorytetem dla wielu pokoleń polskiej młodzieży, z którą bez przerwy przebywał i którą bez przerwy uczył.

Witold Sawicki (1904–1973), bo o nim mowa, jest autorem książki, która zupełnie obnaża niebezpieczne oblicze masonerii — Antykościoła, którego nadrzędnym celem jest totalna i nieustanna walka z porządkiem stanowionym przez Kościół katolicki. Jest dosłownie kilka publikacji dorównujących swoim bagażem naukowym książce Sawickiego. Autorem jednej z nich, obszernej i kompletnej, był św. Józef Sebastian Pelczar. Książka ks. biskupa Pelczara, jest można rzec, niedoścignionym kompendium wiedzy o masonerii. Także Sawicki wraz ze swoją publikacją, przez znawców zagadnienia tajemnic masońskich, umieszczony został na najwyższej półce wiedzy o tajnych związkach. Sawickiego cechuje oryginalność i niebagatelna praca naukowa. Zresztą ciężka praca naukowa i badawcza, poświęcenie się danej idei bez końca było cechą pokolenia, z którego wyrósł Witold Sawicki. Podobnym tytanem pracy i idei był jego bliski przyjaciel Jędrzej Giertych (1903–1992). Sawickiego z Giertychem połączyły związki z harcerstwem i oddanie się idei służby Bogu i Ojczyźnie, którą w harcerstwie zawsze stawiali na pierwszym miejscu. Łączyło ich także pokazywanie niebezpieczeństwa płynącego z rozwoju i działalności masonerii. Choć pasją naukową Sawickiego była historia prawa średniowiecznego izasłynął z kilku prac poświęconych tej tematyce; pozostawił po sobie także dzieło innej rangi, dzieło wyjątkowe, które czekało dość długo na pełne wydanie książkowe, aż w końcu doszło do pierwszego wydania książki.

Z maszynopisu do druku, książkę przygotował i wydał Zbigniew Rutkowski w 2000 r. W chwili obecnej zachęcam Państwa do sięgnięcia po drugie wydanie książki Sawickiego w ramach „Biblioteki Wszechpolaka”. Lektura tej publikacji może niejednemu z czytelników zjeżyć włos na głowie, ale sięgnąć po nią naprawdę warto.

Tytuł publikacji na pierwszy rzut oka dla wielu odbiorców może wydawać się śmieszny i niedorzeczny. „Antykościół”, „tajne związki”, „spiski”, „masoneria” — przecież to bajki i istne, przysłowiowe strachy na lachy. Jednak zorganizowana masoneria istnieje, nie jest bajką, nie jest wymysłem ludzi niespełna rozumu. Masoneria żyje i funkcjonuje. Zarówno ta tajna, rozgrywająca wielką politykę, jak i ta, która może się ujawnić niedużo, by pokazać swoje „dobre”, humanitarne oblicze. A zamiarem Witolda Sawickiego w pracy nad tą pokaźną książką było to, co sam podkreśla we wstępie, tzn. dać podstawę pod wiedzę o mechanizmie ideologii, organizacji i ludziach Antykościoła, tak, aby zdobyć ich ponownie dla Chrystusa i z Jego przeciwników uczynić na nowo Jego uczniami i współpracownikami. Sawicki daje ku temu podstawę merytoryczną, daje niezbędną wiedzę, daje konkretne pisane wskazówki. W praktyce najlepiej to robił św. Maksymilian Maria Kolbe, twórca Milicji Niepokalanej, który nakazywał jak najwięcej modlić się za masonów — „biednych ludzi”, by powrócili do Chrystusa i Jego Kościoła. Wydaje się, że zarówno wiedza o działalności masonerii, jak i nieustępliwa modlitwa o nawrócenie tych, którzy ją tworzą musi iść nierozłącznie w parze.

Książka Witolda Sawickiego daje możliwość poznania wielu tajemnic ideologicznych masonerii, św. Maksymilian daje podstawę praktyczną walki o dusze członków masonerii. Czy wykorzystamy ten potencjał, o którym wspominam powyżej? Czy stać nas będzie na to w natłoku mnóstwa spraw, które nas otaczają? Proponuję odpowiedzieć sobie na to pytanie po spokojnej lekturze książki Witolda Sawickiego. Obok tej publikacji nie można przejść obojętnie. Po nią trzeba sięgnąć koniecznie!

Maciej Twaróg
Redaktor Naczelny „Wszechpolaka”

Nota o autorze

Witold Sawicki (1904–1973)
Urodził się jako syn adwokata i aktywnego działacza narodowego na Ukrainie. Od wczesnych lat związany z harcerstwem, które wraz z katolicką i narodową atmosferą domu decydująco wpłynęło na ukształtowanie jego życiowej postawy. Podczas wojny polsko–bolszewickiej ochotnik we frontowej służbie sanitarnej. Po ukończeniu gimnazjum im. J. Zamojskiego oraz studiów prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim w 1930 r. uzyskał stopień doktora praw, odbył roczne stypendium w Paryżu i Tuluzie, w 1933 r. habilitował się na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1937 r. rozpoczął tam pracę jako wykładowca. Prowadził wielostronną działalność społeczną – udzielał się w harcerstwie, uczestniczył w Kręgu Staroharcerskim św. Jerzego i w Gromadzie Rejtaniaków, współpracował z „Strażnicą Harcerską”. Był członkiem Stronnictwa Narodowego.

Wraz ze swym ojcem uczestniczył w Porozumieniu Antykomunistycznym, kierował Sekcją Prawną Centralnego Biura Porozumienia; jego zadaniem było m.in. opracowanie polskiej ustawy antykomunistycznej i delegowanie, na wniosek sądów, rzeczoznawców w sprawach dotyczących komunizmu.

Podczas okupacji niemieckiej był zaangażowany w konspiracji jako wykładowca i organizator Uniwersytetu Ziem Zachodnich, wykładowca na podziemnym Wydziale Prawa UW, organizator Harcerstwa Polskiego. Od 1941 r. aż do aresztowania w 1945 r. kierował Wydziałem Wychowania w Zarządzie Głównym SN. Brał udział w powstaniu warszawskim jako żołnierz NOW. Był wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Łódzkim. Aresztowany wraz z innymi członkami Harcerstwa Polskiego w 1945 r. i skazany na 5 lat więzienia został zwolniony na mocy amnestii w 1947 r., podjął pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ponownie aresztowany w 1952 r. do pracy dydaktycznej powrócił dopiero po czterech latach, zatrudniony przez lubelski UMCS na Wydziale Prawa; w 1960 r. otrzymał kierownictwo Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa, włączonej w 1970 r. do Instytutu Historii i Teorii Państwa i Prawa. W Instytucie tym pracował do końca życia. Współpracował również z KUL–em i ATK.

Był człowiekiem zaangażowanym w życie Kościoła i narodu, niezwykle aktywnym zawodowo i społecznie. Jędrzej Giertych w swoim wspomnieniu o Witoldzie Sawickim powiedział: „Był człowiekiem wiernie służącym Polsce i wierze katolickiej”.